Wesoły kotek, czarny jak noc,
Wziął do łapki ostry miecz jak grom.
Uszka ma białe, jak chmurki na niebie,
Oczy ma czarne, patrzą na ciebie.
Zielony ma brzuch, jak soczysta trawa,
A zęby białe, jak błyszcząca lawa.
Różowe policzki, jak rumiane jabłuszka,
Krzyczy radośnie: „Hej, przyjacielu, pustka!”.
Na głowie ma czapkę, w kolorach tęczy,
Czerwień, błękit, zieleń – serce cię pędzi!
Biegnij po kredki, po farby, po mazaki,
Niech ten kotek wesoły nabierze barwy znaki.
Pomarańczowe łapki, co trzymają szablę,
Złoty jest ogonek, co macha jak kablem.
Brązowe buty, jak ziemia w ogrodzie,
Czarny kontur rysunku, niczym w przyrodzie.
Pomaluj mu uszy na żółty jak słońce,
A grzbiet na niebiesko, jak morze gorące.
Niech jego zbroja lśni blaskiem srebrnym,
A oczy nabiorą blasku zielonego, przejrzystego.
Ten kotek magiczny, pełen jest życia,
Gotów do zabawy, do śmiechu, do bycia.
Daj mu kolory, co dusza zapragnie,
A będzie najpiękniejszy, na całej tej planecie.
